Resumo: (ne)transitiveco de la Esperanta verbo apogas la vorton kiel unuon.
Paĝo 6 el 15
En tiu ĉi tria artikolo pri la Listo de Rekomendataj Landnomoj mi volas klarigi (iom multvorte, sed ŝajnas, ke tio necesas), kial la Akademio rekomendas uzi kiel landnomojn la formojn Meksiko, Luksemburgo kaj Senegalo anstataŭ la formoj Meksikio, Luksemburgio kaj Senegalio, kiujn oni renkontas sufiĉe ofte.
(La unua artikolo estis La nova Akademia elpaŝo pri landnomoj. La dua estis Kio estas nova en la Listo de Rekomendataj Landnomoj?)
En tiu ĉi dua artikolo pri la Listo de Rekomendataj Landnomoj mi volas prezenti superrigardon de la diferencoj kompare kun la malnova Listo de Normaj Landnomoj el 1989.
(La unua artikolo estis La nova Akademia elpaŝo pri landnomoj.)
La ĵus aperinta Akademia dokumento Listo de Rekomendataj Landnomoj anstataŭas la malnovan dokumenton Listo de Normaj Landnomoj el 1989. La laboro pri reviziado de tiu dokumento okazis en la Sekcio pri la Ĝenerala Vortaro sub mia gvido. Mi volas ĉi tie prezenti iom da komentoj kaj klarigoj pri tiu nova decido. Mi faros tion en serio da artikol(et)oj. Oni atentu, ke temas ĉi tie principe pri miaj propraj komentoj, ne pri oficialaj starpunktoj de la Akademio de Esperanto.
Andreas Kück publikigis en Ipernity tre interesan studon pri la internacieco aŭ neinternacieco de vortoj enprenitaj en Esperanton laŭ la fama Regulo 15 de la Fundamenta Gramatiko. La studo nomiĝas Takso de la porcio de “tre internaciaj vortoj” en la tutaĵo de vortoj fremdaj en la senco de Regulo 15.
Kontraste kun multaj aliaj tekstoj pri la internacieco de Esperantaj vortoj kaj pri Regulo 15, Kück aliras la temon metode kaj surbaze de konkretaj detalaj esploroj. Certe ne temas pri la definitiva analizo de la ĝusta interpreto de Regulo 15, sed la studo de Kück estas salutinda konkreta paŝo en tiu direkto.