Lingva Kritiko

Studoj kaj notoj pri la Internacia Lingvo • Esperantologio Interreta

Paĝo 13 el 14

Malklaraĵoj pri oficialigitaj elementoj

En ĉi tiu artikolo, kiu estas iaspeca daŭrigo de la artikolo Malklaraĵoj en la Fundamento, mi transiras nun al prezentado de malklaraĵoj pri lingvoelementoj oficialigitaj de la Lingva Komitato kaj la Akademio de Esperanto.

Legi plu

Kien meti ‘-um’ en la morfologio?

0.0 La problemo. La sufikso -um kondutas nek kiel “vera sufikso” nek kiel “sufiksoido”, ŝajne nek trakteblas kiel elemento de eksocentraj vortoj. Sekve ne klare videblas, kien loki ĝin en la Esperanta morfologio. Unu solvo estus agnoski plurajn homofonajn sufiksojn ‘-um’, tiel ke ĉiu unuope estus klasifikebla.

Legi plu

VORTBAZITA TEORIO : ĈU STRUKTURA AŬ TRANSFORMA?

0.0 Enkonduko. Se oni forlasas la “klasikan” tezon pri Esperantaj vortoj, ke vortradiko rolas sendepende de siaj finaĵoj kaj havas en si mem kategoriecon (substantivecon, verbecon, adjektivecon), kaj opcias por vortbazita teorio, laŭ kiu sintaksa kategorieco estas karaktero de vorto, ne de radiko (kiel en aliaj lingvoj), tiam oni devas elekti inter transforma kaj struktura analizado. Transforman analizadon proponis i. a. Kiselman 1991 kaj Grimley-Evans 1997. Strukturan analizadon proponis i. a. PAG (implicite, laŭ mia interpreto) kaj Mattos 2000. Mi argumentos ĉi tie por struktura analizado.

Legi plu

Kiel verki artikolon en Lingva Kritiko?

Se vi estas registriĝinta uzanto, kaj se vi havas la statuson “Aŭtoro”, vi rajtas verki artikolojn en Lingva Kritiko. Post ensalutado, vi alvenas al via “Panelo”. Tie elektu “Skribi novan artikolon”. Alternative vi povas en la supra menuo elekti “Verkado” kaj poste “Artikolo”.

En la interfaco por verki artikolon vi trovas kampon por enskribi la titolon de la artikolo (vi povas ĝin poste ĉiam ajn ŝanĝi), kaj alian kampon por skribi la tekston de la artikolo. Sube aperas ebloj enkategoriigi artikolon, kaj aldoni al ĝi etikedojn (ŝlosilvortojn).

La ĉi-postaj klarigoj estas sufiĉe ampleksaj, sed kredeble vi bezonos nur malgrandan parton lerni. Skribi kiom eble simple kaj rekte, kaj ne multe zorgu pri la aspekto. Eble tralegu rapide la tuton de tiuj ĉi klarigoj, kaj poste lernu nur tiujn partojn, kiujn vi vere bezonas.

Enhavo

Simpla aŭ riĉa redaktilo

En la dekstra menuero “Profilo” oni povas elekti, ĉu uzi grafikan redaktilon. Mi rekomendas ne uzi tiun grafikan redaktilon. Ĝi estas komforta kaj helpas pri la formatado de la teksto (kaŝante la specialkodaĵojn), sed ĝi iafoje faras strangaĵojn, kaj povas eĉ rekte detrui gravajn partojn de artikolo en ekstremaj okazoj. Mi priskribos ĉi-poste, kiel redakti per la simpla redaktilo.

La simpla redaktilo havas kelkajn butonojn, kiuj povas helpi al vi enmeti specialajn kodaĵojn, sed ĉi-poste mi preskaŭ ĉion klarigos sen referenco al tiuj butonoj.

Unua provo

Provu unue enskribi iom da teksto pri io ajn. Poste alklaku la butonon “Konservi” apud la tekstokampo. Post konservado vi povas elekti “Antaŭrigardi ĉi tiun artikolon”. Tiam malfermiĝas en aparta fenestro (aŭ sub aparta langeto) antaŭprezenton de via artikoleto. Ĝi montras ekzakte, kiel la artikolo poste prezentiĝos al la legantoj. Sed temas nur pri antaŭprezento. La artikolo ankoraŭ ne estas publikigita. Vi povas poluri kaj ŝanĝi vian artikolon kiom ajn vi volas, kaj je bezono alklaki “Konservi” (la programo ĉiuokaze aŭtomate konservas la tekston de tempo al tempo).

Malnetoj

Vi ne bezonas nepre fini vian artikolon tuj. Vi povas lasi ĝin en nepublikigita stato, kaj iam poste reveni al ĝi. Tiajn malnetajn (nepublikigitajn) artikolojn, vi povas retrovi en la “Panelo”, kie aperas sub “Nun” resumo de ĉiuj viaj artikoloj kaj malnetoj. Vi ankaŭ povas iri al “Administrado”, kie listiĝas ĉiuj artikoloj publikigitaj, malnetaj kaj privataj. Trovinte pluverkotan malneton, alklaku ĝian titolon kaj ekredaktu.

Publikigi kaj elekti kategoriojn

Kiam vi estas kontenta pri la stato de artikolo, kaj volas ĝin finfine publikigi, tiam vi alklaku “Publikigi”). Antaŭ ol fari tion, vi tamen indiku, al kiu kategorio aŭ kiuj kategorioj apartenu via artikolo. Tion vi povas fari sube sub la titolo “Kategorioj”. Eventuale vi bezonas malfermi tiun parton per alklako je la apuda sageto. Elektu en la listo kategorion aŭ kategoriojn. Se mankas bezonata kategorio, sciigu la administranton (Bertilon) per retpoŝto (“bertilow” ĉe “gmail.com”), kaj li aldonos novajn kategoriojn laŭ via peto.

Simpla artikolo

Estas tre facile fari simplan artikolon, kiu konsistas el vico da alineoj. Inter la alineoj simple lasu malplenan linion. Cetere ne metu linirompojn. Jene:

Jen la unua alineo. Ĝi konsistas en unu longa linio, kiu aŭtomate faldiĝas, kiam ĝi atingas la dekstran randon de la redaktilo.

Jen la dua alineo. Antaŭ ĝi estas malplena linio. Jen pli da teksto. Kaj ankoraŭ pli. Kaj pli. Kaj pli. Kaj pli. Kaj pli. Kaj pli. Kaj pli. Kaj pli. Kaj pli. Kaj pli. Kaj pli. Kaj pli.

Jen la tria alineo. Kaj pli da teksto.

Jen fino. Ne necesas aldoni vian nomon. Ĝi aperas aŭtomate en la komenco de la artikolo post la titolo.

Intencaj linirompoj

Se vi iafoje nepre volas, ke linio finiĝu en certa loko ene de alineo, tiam vi ja metu linirompon (per la enigoklavo), ekz. jene:

Jen la unua alineo. Ĝi konsistas en unu longa linio, kiu aŭtomate faldiĝas, kiam ĝi atingas la dekstran randon de la redaktilo.

Jen la dua alineo.
Ĝi konsistas el tri mallongaj linioj.
Jen la tria linio.

Jen lasta alineo. Ĝi estas tute normala kun multe da teksto sen linirompoj. Teksto teksto teksto teksto teksto teksto teksto teksto teksto teksto teksto teksto teksto teksto teksto teksto teksto teksto teksto teksto teksto.

Tia eksplicita linirompado estas taŭga ekzemple post ĉiu linio de poemo aŭ kanto.

Supersignaj literoj, specialsignoj

Se vi povas rekte tajpi la Esperantajn supersignajn literojn, vi faru tion. Ili uziĝas senprobleme. Se vi tion ne povas, vi anstataŭe provu tajpi ikso-surogatojn (“cx”, “gx”, “hx”, “jx”, “sx”, “ux”). Se via TTT-legilo estas sufiĉe moderna, la iksoj aŭtomate tuj transformiĝas en verajn supersignojn, dum vi tajpas. Se iafoje vi volas, ke tia ikso ne ĉapeliĝu, tiam vi altajpu plian ikson. Tiam la ĉapelo denove iksiĝas. Vi ankaŭ povas malŝalti la aŭtomatan ĉapeladon per tiucela ŝaltilo super la tajpokampo. (Se vi uzas la riĉan redaktilon, tiu aŭtomata ĉapeligado de iksoj tamen ne funkcias.)

Se por vi funkcias nek rekta tajpado, nek la aŭtomata ĉapeligado de iksoj, tiam vi povas tajpi numerajn signoreferencojn, ekz. ĉ por “ĉ”. Plenan liston de tiuj signoreferencoj vi povas trovi en miaj paĝoj pri signokodoj. Sed en tia okazo mi konsilas al vi anstataŭe ekuzi alian TTT-legilon. Fajrovulpo (Firefox) estas bona elekto.

Signoreferencojn (numerajn aŭ simbolajn) vi povas uzi por ĉiuj ajn signoj, kiujn vi ne povas rekte tajpi, ekz. por fonetikaj simboloj. Jen klarigoj pri tiu temo. Kelkajn signonumerojn vi eble trovos en miaj paĝoj pri signokodoj. Cetere povas helpi la Angla-lingva Zvon Character Search. (En tiaj okazoj tute ne zorgu pri tiparoj k.s. Simple metu la ĝustajn kodaĵojn por la koncernaj signoj, kaj fidu, ke la legantoj havas la bezonatajn tiparojn. Tio nuntempe funkcias tute bone.)

Specialaj estas la signoj “&” kaj “<”. Ili uziĝas kiel gravaj partoj de XHTML-aj kodaĵoj. Se vi volas tiujn signoj uzi simple kiel ordinarajn signojn, vi devas ilin tajpi per specialkodoj:

  • Por “&” vi uzu &amp;
  • Por “<” vi uzu &lt;

Jen ekzemploj:

Tiu libro estis eldonita de Ferdinand Hirt &amp; Sohn.

3 &lt; 2 (tri estas malpli ol du)

Tio prezentiĝas jene al la legantoj:

Tiu libro estis eldonita de Ferdinand Hirt & Sohn.

3 < 2 (tri estas malpli ol du)

Subtitoloj

Se artikolo estas iom kompleksa, oni ofte volas ĝin strukturi per subtitoloj. Por tiu celo vi uzu titolmarkojn. Ili aspektas jene:

Jen enkonduka alineo. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla.

Jen dua alineo. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla.

<h3>Subtitolo</h3>

Pli da teksto. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla.

<h3>Dua subtitolo</h3>

Pli da teksto. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla.

<h4>Subsubtitolo</h4>

Pli da teksto. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla.

Pli da teksto. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla

<h3>La lasta titolo</h3>

Pli da teksto. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla

Pli da teksto. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla

Rimarku, ke la finmarkoj havas aldonan suprenstrekon: /. Tiel funkcias preskaŭ ĉiuj tiaj kodoj.

Vi havas je dispono kvar subtitolajn nivelojn: <h3>, <h4>, <h5> kaj <h6>, sed uzu, se eble, nur la du aŭ tri unuajn. Rimarku, ke vi komencu la subtitolojn per <h3>. La titoloj <h1> kaj <h2> estas uzataj respektive por la paĝa ĉeftitolo “Lingva Kritiko” kaj la ĉeftitolo de ĉiu artikolo. Ne zorgu pri la aspekta grandeco de la titoloj. Uzu ilin nur laŭ la logika strukturo de la artikolo. <h3> estu subtitolo. <h4> estu subsubtitolo, k.t.p.

“Legi plu”

Se artikolo estas pli ol nura noticeto, oni ĉiam apartigu unu aŭ du komencajn alineojn kiel enkondukon, kiu aperu sur la komenca paĝo de Lingva Kritiko. Post tiuj du alineoj oni metu la jenan specialkodaĵon:

<!--more-->

Tie WordPress aŭtomate enmetas la tekston “Legi plu” kun ligilo al la plena artikolo. Jen ekzemplo:

Jen enkonduka alineo. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla.

<!--more-->

Jen dua alineo. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla. Bla bla.

Jen tria alineo. Kaj tiel plu.

La kodaĵon <!--more--> vi povas enmeti ankaŭ pere de la butono Plu... super la tekstokampo.

Listoj

Ofte utilas prezenti informojn en listo. Vi povas uzi tri specojn de listoj: ordinara listo, numerita listo kaj difinolisto. Jen ekzemploj de ĉiuj tri:

<h3>Jen listo ordinara</h3>

<ul>
<li>La unua ero de la listo</li>
<li>La dua ero de la listo</li>
<li>La tria ero de la listo</li>
</ul>

<h3>Jen listo numerita</h3>

<ol>
<li>La unua ero de la listo</li>
<li>La dua ero de la listo</li>
<li>La tria ero de la listo</li>
</ol>

<h3>Jen difinolisto</h3>

<dl>
<dt>vorto</dt>
<dd>difino de la unua vorto</dd>
<dt>alia vorto</dt>
<dd>difino de la alia vorto</dd>
<dt>tria vorto</dt>
<dd>unu difino de la tria vorto</dd>
<dd>alia difino de la tria vorto</dd>
</dl>

Kiel vi vidas, ordinara listo uzas la markon <ul> (= “unordered list” = neordigita listo), dum numerita listo uzas <ol> (= “ordered list” = ordigita listo). En ambaŭ listospecoj la unuopaj listeroj ricevas <li>-markojn. Difinolisto estas iom pli komplikita. La tuto havas <dl> kaj </dl>; ĉiu difinataĵo estu “dt”-elemento, kaj ĉiu difino estu “dd”-elemento. Oni povas havi plurajn difinojn de unu difinataĵo (kaj, se oni volas, ankaŭ plurajn difinataĵojn, kiujn sekvas unu aŭ pluraj komunaj difinoj).

Por la legantoj tiuj listoj prezentiĝas pli-malpli jene:

Jen listo ordinara

  • La unua ero de la listo
  • La dua ero de la listo
  • La tria ero de la listo

Jen listo numerita

  1. La unua ero de la listo
  2. La dua ero de la listo
  3. La tria ero de la listo

Jen difinolisto

vorto
difino de la unua vorto
alia vorto
difino de la alia vorto
tria vorto
unu difino de la tria vorto
alia difino de la tria vorto

Listo en listo

Ankaŭ eblas fari kompleksajn listojn kun sublistoj. Tio tamen estas iom malfacila, ĉar necesas ĝuste kombini la diversajn elementojn. Jen ekzemplo, kiun vi provu imiti laŭbezone. Sed se vi volas, vi simple transsaltu tiun ĉi parton de la klarigoj. Poste sekvos pli utilaj kaj pli facilaj aferoj:

<ul>
<li>La unua ero de la ĉefa listo</li>
<li>La dua ero de la ĉefa listo havas subliston numeritan:
<ol>
<li>La unua ero de la sublisto</li>
<li>La dua ero de la sublisto</li>
</ol>
</li>
<li>La tria ero de la ĉefa listo</li>
</ul>

Rimarku, kie situas la finmarko </li> de la dua ero de la ĉefa listo.

Tio prezentiĝas al la legantoj proksimume jene:

  • La unua ero de la ĉefa listo
  • La dua ero de la ĉefa listo havas subliston numeritan:
    1. La unua ero de la sublisto
    2. La dua ero de la sublisto
  • La tria ero de la ĉefa listo

Ligiloj

Tre utilas uzi ligilojn al aliaj paĝoj (en Lingva Kritiko aŭ en aliaj TTT-ejoj). Jen kiel oni skribas ligilojn:

Jen teksto. Vidu la artikolon <a href="/2006/12/03/malklarajhoj-en-la-fundamento/">Malklaraĵoj en la Fundamento </a>. Jen pli da teksto.

Jen dua alineo kun ligilo al <a href="http://bertilow.com/pmeg/">PMEG</a>.

La teksto, kiu servi kiel ligilo, do estu “a”-elemento kun komenca <a> kaj fina </a>, kaj en la komenda “a”-marko estu aldonita href="adreso-de-la-paĝo".

Tio prezentiĝas jene:

Jen teksto. Vidu Malklaraĵoj en la Fundamento. Jen pli da teksto.

Jen dua alineo kun ligilo al PMEG.

Uzu ĉiam sencohavan ligilotekston, kiu klare diras, pri kio temas. “Alklaku ĉi tie” aŭ “ĉi tie” aŭ “jen” estas tre malbonaj elektoj.

Emfazo

Gravajn vortojn oni povas emfazi per “em”-elemento (por normala emfazo, plej ofte prezentata kursive) aŭ per “strong”-elemento (por forta emfazo, plej ofte prezentata per grasa teksto. Jen:

Jen teksto. Jen <em>grava esprimo</em>. Jen pli da teksto. Jen <strong>treege grava afero</strong>. Jen <strong><em>ekstreme grava esprimo</em></strong>.

Tio prezentiĝas jene:

Jen teksto. Jen grava esprimo. Jen pli da teksto. Jen treege grava afero. Jen ekstreme grava esprimo.

Citaĵoj kaj referencoj

Mallongajn citaĵojn ene de kuranta teksto oni simple indiku per citiloj, sed longan citaĵon oni plej bone metu kiel apartan alineon aŭ apartajn alineojn. Oni faru el tia tuto “blockquote”-elementon (por “bloka citaĵo”):

Jen teksto.

<blockquote>
Citaĵo de saĝa persono. Pli da saĝaĵoj.

Dua alineo da saĝaĵoj.
</blockquote>

Jen fina teksto.

Tio prezentiĝas jene:

Jen teksto.

Citaĵo de saĝa persono. Pli da saĝaĵoj.

Dua alineo da saĝaĵoj.

Jen fina teksto.

Por referenco al verko oni uzu “cite”-elementon:

Tion mi legis en <cite>Plena Ilustrita Vortaro</cite>. Pli da teksto.

Tio prezentiĝas jene:

Tion mi legis en Plena Ilustrita Vortaro. Pli da teksto.

Bildoj

Ĝenerale ni ne bezonas multe da bildoj en la artikoloj en Lingva Kritiko, sed tamen iafoje povas esti bona kialo aldoni bildon. Tio estas sufiĉe facila.

Super la tekstokampo estas apartaj iloj por alŝutado de bildoj (aŭ de alispecaj dosieroj). Tie vi povas elekti dosieron en via komputilo, kaj ĝin alŝuti, kaj enmeti en la artikolon. Tiam kreiĝas bilda kodo en la redaktilo, ekz. jene:

<img id="image20" src="http://lingvakritiko.com/wp-content/uploads/2006/12/bildonomo.png" alt="bildonomo.png" />

La teksto de la atributo “alt” estu io sencohava. Tiu teksto servu kiel anstataŭaĵo de la bildo, se ial la bildo ne povas esti montrata (eble ĉar la leganto malŝaltis uzadon de bildoj). Ĝi do kiom eble servu la saman taskon kiel la bildo. Se la bildo estas pure ornama aŭ ne tre grava, tiam vi skribu alt="".

Kiam vi enmetas bildon, vi povas aŭ rekte enmeti la originalan bildon, aŭ enmeti bildeton kun ligilo al la plengranda, ekzemple jene:

Jen interesa bildo: <a href="http://lingvakritiko.com/wp-content/uploads/2006/12/bildonomo.png"><img id="image20" src="http://lingvakritiko.com/wp-content/uploads/2006/12/bildonomo-150×150.png" alt="bildonomo.png" /></a>.

Tio signifas, ke en la artikolo mem aperas la bildeto (ĉar ĝi menciiĝas en la “src”-atributo de la “img”-elemento). Sed tiu bildeto servas kiel ligilo al la plengranda bildo, kiu menciiĝas en la “href”-atributo de la ĉirkaŭanta ligilo-kodo. Do, se la leganto alklakas la bildeton, li ricevos la plengrandan bildon.

Mi petas, ke vi ne uzu tro da bildoj, kaj mi petas, ke la uzataj bildoj estu ne tro grandaj.

Averto: En la nova versio 2.5 de WordPress la maniero alŝuti kaj enmeti bildojn draste ŝanĝiĝis. Krome la novaĵoj iafoje ne ŝajnas funkcias tute ĝuste. Nun ne eblas tre detale priskribi, kiel administri bildojn, ĉar la tuto estas ankoraŭ iom malklara. Ja eblas alŝuti kaj enmeti bildojn, sed tio postulas iom da pacienco kaj eltrovemo. Espereble baldaŭ aperos korektita versio de la bildalŝutilo.

Postkorektoj

Publikigitajn artikolojn la aŭtoro povas poste korekti aŭ kompletigi. Estas tre rekomendinde ne fari tion silente (krom bagatelaj korektoj de tajperaroj k.s.). Prefere oni klare indiku al la legantoj, kion oni ŝanĝis.

Unu metodo estas aldoni alineojn (ekz. en la fino), kaj tie klare skribi “Posta aldonaĵo” aŭ simile.

Alia eblo estas la elementoj “ins” kaj “del”. “ins” (= “inserted text” = enmetita teksto) indikas tekston poste aldonitan al dokumento. “del” (= “deleted text” = forigita teksto) indikas, ke la teksto estas forigita (ĝi tamen plu videblas, sed prezentiĝas ordinare kun trastreko). Jen ekzemplo:

Zamenhof estis naskita en <del>1849</del> <ins>1859</ins>.

Tio prezentiĝas jene:

Zamenhof estis naskita en 1849 1859.

La malĝusta jaro estas poste forigita, kaj la ĝusta jarindiko estas enmetita kiel korekto.

Tabeloj

Artikoloj ĉe Lingva Kritiko prefere havu sufiĉe simplan strukturon kaj prezenton, sed iafoje oni devas tamen montri datumojn en tabeloj. Jen ekzemplo de simpla tabelo:

<h3>Jen tabelo</h3>

<table border="1">
<tr>
<th>Kolumno 1</th><th>Kolumno 2</th>
</tr>
<tr>
<td>Enhavoteksto teksto teksto.</td>
<td>Enhavoteksto teksto teksto.</td>
</tr>
<tr>
<td>Enhavoteksto teksto teksto.</td>
<td>Enhavoteksto teksto teksto.</td>
</tr>
</table>

Tio prezentiĝas jene:

Jen tabelo

Kolumno 1 Kolumno 2
Enhavoteksto teksto teksto. Enhavoteksto teksto teksto.
Enhavoteksto teksto teksto. Enhavoteksto teksto teksto.

Se vi volas lerni detale, kiel krei tiajn tabelojn, vi legu mian kurson pri XHTML.

Tia tabelo iafoje riskas fariĝi tre larĝa, kaj tiam povas okazi, ke ĝia dekstra parto kaŝiĝas. Por malhelpi tion aldonu <div>-markon antaŭe kaj </div>-markon poste:

<h3>Jen larĝa tabelo</h3>

<div>
<table border="1">
<tr>
<th>Kolumno 1</th><th>Kolumno 2</th><th>Kolumno 3</th><th>Kolumno 4</th><th>Kolumno 5</th>
</tr>
<tr>
<td>Longegegegegegegegegegegegegegegega teksto.</td>
<td>Longegegegegegegegegegegegegegegega teksto.</td>
<td>Longegegegegegegegegegegegegegegega teksto.</td>
<td>Longegegegegegegegegegegegegegegega teksto.</td>
<td>Longegegegegegegegegegegegegegegega teksto.</td>
</tr>
<tr>
<td>Longegegegegegegegegegegegegegegega teksto.</td>
<td>Longegegegegegegegegegegegegegegega teksto.</td>
<td>Longegegegegegegegegegegegegegegega teksto.</td>
<td>Longegegegegegegegegegegegegegegega teksto.</td>
<td>Longegegegegegegegegegegegegegegega teksto.</td>
</tr>
</table>
</div>

Tio prezentiĝas jene:

Jen larĝa tabelo

Kolumno 1 Kolumno 2 Kolumno 3 Kolumno 4 Kolumno 4
Longegegegegegegegegegegegegegegega teksto. Longegegegegegegegegegegegegegegega teksto. Longegegegegegegegegegegegegegegega teksto. Longegegegegegegegegegegegegegegega teksto. Longegegegegegegegegegegegegegegega teksto.
Longegegegegegegegegegegegegegegega teksto. Longegegegegegegegegegegegegegegega teksto. Longegegegegegegegegegegegegegegega teksto. Longegegegegegegegegegegegegegegega teksto. Longegegegegegegegegegegegegegegega teksto.

Almenaŭ en bonaj modernaj TTT-legiloj tiu larĝa tabelo estas prezentata kun horizontala rulumilo, por ke oni povu legi la tuton. (Atentu, ke tiu artifiko ne funkcias ĝenerale en XHTML, sed nur ĉe Lingva Kritiko.)

Malklaraĵoj en la Fundamento

En tiu ĉi artikolo mi prezentas diversajn malklaraĵojn pri radikoj, vortoj kaj kunmetaĵoj en la Fundamento de Esperanto kune kun mia opinio, kiel ilin interpreti kaj trakti, precipe en vortaroj. En pluraj lokoj mi prezentas interpreton, kiun la Akademio de Esperanto jam alprenis kiel oficialan starpunkton.

Legi plu

Paĝo 13 el 14

Funkciigita de WordPress & Etoso de Anders Norén